مقاله سال ۲۰۱۶

حفظ و نگهداری از توده و عملکرد مختص ماهیچه های اسکلتی برای پیشگیری از بیماری ها، تحرک و کیفیت زندگی و متابولیسم کلی بدن مورد نیاز می باشد. تمرینات و حرکات مقاومتی به عنوان تنظیم کننده ی اصلی و عمده در جهت ارتقا و بهبود سطح تولید (سنتز) پروتئین ماهیچه ای و افزایش حجم توده ی ماهیچه ای شناخته شده است. تغییر و تحول در شدت و سختی تمرینات، حجم آن ها و همچنین میزان استراحت آن ها منجر به ایجاد نوعی سازگاری و تطابق می شود که براساس آن مقدار و حجم توده ی عضلانی افزایش خواهد یافت (ماهیچه رشد می کند). تحریک انقباضی در ماهیچه ها که در حین شدت های مختلف تمرینات مقاومتی رخ می دهد، می تواند منجر به پاسخ های بیوشیمیایی متنوعی گردد که به نوبه ی خود در تنظیم نرخ سنتز یا تولید پروتئین ایفای نقش خواهند کرد، فرایندی که با نام انتقال مکانیکی یا مکانوترانسداکشن شناخته می شود.

در سطح سلولی، سازگاری و تطابق ماهیچه های اسکلتی ظاهرا منجر به وارد شدن آثار تجمعی تغییرات گذار در بیان ژن ها می شود که ناشی از دوره های تمرینی سخت و فشرده است. بنابراین، حداکثرسازی و ماکزیمم کردن پاسخ های آنابولیک القایی (تولید شده)- توسط تمرینات مقاومتی می تواند باعث ایجاد بزرگترین پتانسیل ممکن برای سازگاری هیپرتروفیک با تمرین کردن گردد. مکانیزم های دخیل در تغییر و تبدیل سیگنال های مکانیکی به وقایع و اتفاقات مولکولی که به کنترل نرخ رشد ماهیچه ها می پردازند هنوز به طور کامل شناخته نشده است؛ اما با این حال، به نظر می رسد که سنتز و تولید پروتئین ماهیچه ی اسکلتی به وسیله ی نوعی فاکتور فسفوریله سازی چند پروتئینی با نام mTORC1 تنظیم می گردد (هدف پستانداران/مکانیکی مربوط به کمپلکس ۱).

هدف از این بازبینی در واقع ارزیابی و بررسی پاسخ های فیزیولوژیکی در مقابل تمرینات مقاومتی، با تاکید خاصی بر پاسخ غدد درون ریز و سیگنال دهی آنابولیک درون عضلانی از طریق mTORC1 می باشد. در ظاهر به نظر می رسد که پروتوکول های تمرینات مقاومتی که باعث حداکثرسازی بکارگیری فیبر، زمان تحت تنش (در معرض تنش بودن) و تنش های متابولیکی می شوند، علاوه بر این نقش ها در حداکثرسازی سیگنال دهی آنابولیک درون عضلانی نیز ایفای نقش خواهند کرد؛ اما به هر حال، پارامترهای تمرینی مقاومتی برای حداکثرسازی و ماکزیمم کردن پاسخ های آنابولیک همچنان ناشناخته باقی مانده است.

۱٫ مقدمه
حفاظت و نگهداری از توده و عملکرد مناسب ماهیچه های اسکلتی برای جلوگیری و پیشگری از بیماری ها، تحرک و بهبود کیفیت زندگی و همچنین متابولیسم کلی بدن فرد بسیار ضروری و حیاتی می باشد. توده ی ماهیچه ای اسکلتی علاوه بر این نقش ها، به منظور افزایش سطح عملکرد جسمی، افزایش حجم بدن، و بهبود زیبایی و خوش اندامی همواره به شکلی بسیار ویژه مورد توجه ورزشکاران قرار گرفته است. تعادل بین سنتز و تجزیه ی پروتئین های ماهیچه ای، عامل اصلی حکمفرما بر بزرگ شدن و افزایش حجم توده ی ماهیچه ای می باشدو اگر مقدار تولید و سنتز پروتئین فراتر از تجزیه ی آن باشد، می توان نوعی افزایش را در توده ی ماهیچه ای مشاهده کرد. ظاهرا نرخ سنتز پروتئین و فرایند آن، پیچیده تر و داینامیک تر از فرایند تجزیه ی آن ها می باشد، این مطلب به نوبه ی خود نشان می دهد که رشد ماهیچه های اسکلتی در ابتدا به وسله ی تنظیم سنتز و تولید پروتئین کنترل و هدایت می گردد.