مقاله سال ۲۰۱۶

به دلیل مزایای متمایز آن، فرآیند تراوش تبخیری برای حذف گوگرد از بنزین توجه زیادی را برانگیخته است. چنین مزایایی عبارتند از: هزینه های عملیاتی و انرژی پایین، ساده تر بودن افزایش مقیاس و همچنین انتخاب پذیری بالاتر. مکانیزم جداسازی گوگردزدایی ترواش تبخیری برمبنای تفاوت های جذب و انتشار بین اجزای مخلوط بنزین است. هدف این بررسی ارائه بینش در مورد فعالیت های تحقیقاتی هنری مربوط به گوگردزدایی بنزین توسط فرآیند تراوش تبخیری با استفاده از غشاهای پلیمری آلی است. برای به دست آوردن یک دیدگاه جامع در مورد گوگردزدایی توسط فرآیند تراوش تبخیری ، روش های دیگر گوگردزدایی به طور خلاصه در مقدمه معرفی شده است. نظریه پارامتر حلالیت برای انتخاب غشا و اصلاحات غشاء مواد نیز در این مقاله مروری بررسی شده است. تأثیر عوامل مختلفی از جمله میزان گوگرد در خوراک، دمای عملیاتی، فشار نفوذ و سرعت جریان خوراک در عملکرد گوگردزدایی مورد بحث قرار گرفته است.

۲٫ روش گوگردزدایی
۲٫۱ گوگردزدایی توسط روش آلکیل دار کردن
واکنش آلکیل دار کردن کاتالیزوری بر مبنای افزایش وزن مولکولی و نقطه جوش ترکیبات ارگانو سولفور است. این کار از طریق واکنش آلکیلاسیون الفین موجود در خوراک با استفاده از کاتالیزورهای اسیدی انجام می شود. هنگامی که دمای جوش گونه های ارگانوسولفور به مقدار بالایی جابه جا می شود، گونه های ارگانو سولفور سنگین آلکیله را می توان از بنزین از طریق تقطیر حذف کرد. نفت انگلیس این فرایند را تحت نام آلکیل دار کردن الفینی از ترکیبات تيوفني توسعه داد. این می تواند تحت شرایط نسبتا خفیف با حداقل کاهش عدد اکتان و بدون مصرف هیدروژن مورد استفاده قرار گیرد. بازده گوگردزدایی را می توان با افزایش نسبت عامل آلکیل دا کننده/ گوگرد افزایش داد. عملکرد این فرایند تحت تاثیر واکنش های جانبی مانند پلیمریزاسیون الفین و آلکیله کردن هیدروکربن های آرماتیک قرار می گیرد. علاوه بر این، چالش پذیرش آلکالیزاسیون الفینی ترکیبات تیوفنی خطر خوردگی و سمیت تولید شده توسط عوامل آلکیلاسیون را دارد که باید قبل از تجاری سازی این روند مورد توجه قرار گیرد. یکی دیگر از ضعف ها کاهش غلظت اولفین است که به علت واکنش آن با عوامل آلکیل دار کنده می باشد.