پیمان بازل III مستلزم آن است که بانک ها و دیگر موسســــات سپرده گذاری مجاز (ADIs) با پیش بینی های ریسک روزانه خود برای مقامات پولی مربوطه در آغاز هر روز تجاری، با استفاده از یکی از طیف های مدل های ریسک جایگزین برای پیش بینی ارزش در معرض ریسک (VaR) ارتباط برقرار نمایند. برآوردهای ریسک بر اساس این مدل ها که برای تعیین مخارج سرمایه ای روزانه (DCC) و هزینــــه های سرمایه ای مربوط به موسســــات سپرده گذاری مجاز (ADIs) به کار گرفته می شوند، تاحدی بسته به تعداد تخلفات گذشته خواهد داشت که به موجب آن ضرر و زیان وارده بیش از ارزش در معرض ریسک (VaR) برآورد شده خواهد بود. در این مقاله ما مدیریت ریسک را بر حسب انتخاب معقول بر اساس انواع مدل های ریسک و بحث در مورد انتخاب بهینــــه مدل های ریسک تعریف نمودیم. رویکردهای پیشین برای انتخاب مدل به منظور پیش بینی ارزش در معرض ریسک (VaR) ترکیب مدل های ریسک جایگزین و رتبه بندی چنین مدل هایی را بر اساس متوسط مخارج سرمایه ای روزانه (DCC)، و یا دیگر چندک های توزیع آن پیشنهاد نمودند.

این روش ها مبتنی بر گشتاور اولیه، و یا چندک های خاص توزیع مخارج سرمایه ای روزانه (DCC) هستند و توسط توابع ارزیابی محدود مورد پشتیبانی قرار می گیرند. در این مقاله، ما رتبـــه بندی های یکنواخت قدرتمندی را برای مدل ها در کلاس های متعددی از توابع ضرر و زیان مد نظر قرار دادیم که ممکن است منعکس کننده وزن های مختلف و نگرانی هایی در مورد فواصل مختلف توزیع ضرر و زیان و مخارج سرمایـــه ای روزانه (DCC) باشند. رتبه بندی های یکنواخت مبتنی بر آزمون های آماری تسلط تصادفی ( SD) هستند که به تازگی مطرح شده و توسعه یافته اند. آزمون های تسلط تصادفی (SD) با استفاده از قیمت ها و بازده آینده شاخص نوسانات (VIX) نشان داده شده اند. یافته های تجربی نشان می دهند که آزمون تسلط تصــــادفی (SD) می توانند زوج های مختلفی از مدل ها را به ازای یک درجه اطمینان آماری رتبه بندی نموده و با آزمون های تسلط تصادفی (SD) جایگزین (اخیر) در توافق کلی می باشند.