اخیرا مسائل مکانیابی محور با کاربردهای موفقیت آمیز در حمل و نقل هوایی بسیار رایج شده است. در این مقاله، یک مسئله مکانیابی محور و مسیریابی برای امنیت مرزها در ترکیه را در نظر می گیریم (در این مقاله مقصود از مرز، مرز زمینی است مگر اینکه غیراز آن ذکر شود).در حال حاضر امنیت یکی از مهم ترین موارد می باشد. کشورها برای جلوگیری از تهدیدات کشورهای همسایه مقادیر زیادی را هزینه کنند. به دلیل فعالیت های غیرقانونی عبور از مرز و حملات تروریستی، نظارت مرزهای زمینی مورد نیاز است. محدودیت های جغرافیایی متعدد در مرزها می تواند منجر به دشواری در نظارت و جمع آوری داده های مورد نیاز شود. ما بر انتخاب محورهایی در میان فرودگاه ها که توسط اداره کل فرودگاه های دولت خودگردان ترکیه کنترل می شود، و انتساب نقاط تقاضا برای محورها و تعیین مسیرهای بهینه برای هر محور متمرکز شده ایم. این مطالعه شامل دو مرحله می باشد. ابتدا، مسئله ی تخصیص یگانه ی میانه ی محور p (p-hub median) حل می شود تا موقعیت های محورها برای پهبادها را مشخص کند. برای انتخاب محور، مدل تصمیم گیری از پارامتر تناسب استفاده می کند که با استفاده از ELECTRE یک ابزار تصمیم گیری چندمعیاره بدست می آید. پنج معیار در نظر گرفته شده است: نوع فرودگاه، دوری از خطر و تهدید، نزدیکی به مرز زمینی، تراکم ترافیک فرودگاه و زمانی که محورهای ممکن برای ترافیک هوایی باز می شود. در مرحله دوم، مسیرهای بهینه برای هر محور با استفاده از دو مدل ریاضیاتی تعیین می شود. مدل نخست هزینه گرا است و یک وسیله در هر ساعت وجود دارد. در مدل ریاضیاتی دوم برای مسیریابی، پارامترهای فرکانس نظارت که یعنی الویت نظارت گره های تقاضا که توسط ELECTRE مورد استفاده قرار می گیرند، به منظور به حداکثر رسانیدن فرکانس نظارت گره تقاضا به کار گرفته می شوند. معیارهای گره های تقاضا عبارتند از (۱) نیاز برای UAV، (۲) عبور غیرقانونی از مرز و (۳) تعداد فعالیت ها و حملات غیرقانونی مرز. سه وسیله نقلیه در هر محور در مدل دوم وجود دارد. نتایج دو مدل ریاضیاتی برای مسئله مسیریابی ارزیابی می شود.