مقاله سال ۲۰۱۷

هدف: این مقاله درصدد آن است که بررسی کند آیا مبلغ هزینه‌های افشاشده در ارتباط با کنترل‌های زیست محیطی با عملکرد زیست محیطی برحسب بازدهی اکولوژیکی – اقتصادی مبتنی بر تولید کربن ارتباط دارد یا خیر، و آیا هر رابطه‌ای بین این دو فاکتور استدلال‌های تئوری افشاگری اختیاری یا تئوری مشروعیت را تأیید می‌کند یا خیر. افزون بر این، در این مقاله سعی می‌شود به این سوال پاسخ داده شود که آیا این روابط در دوران پروتکل اولیه کایوتو متفاوت‌اند یا خیر؟

طرح/روش/رویکرد تحقیق: در این تحقیق، محوریت شرکت‌های ژاپنی در بازه زمانی ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۲ بودند. هزینه‌های افشاشده کنترل زیست محیطی (مخارج سرمایه‌ای و هزینه‌های عملیاتی) مشخص و معیارهای بازدهی اکولوژیکی – اقتصادی مبتنی بر میزان انتشار کربن محاسبه شدند. روابط با بهره گیری از مدل‌های رگرسیونی که سایر ضرایب تأثیر احتمالی را لحاظ می‌کردند آزمایش شدند.

یافته‌ها: نتایج این مطالعه وجود رابطه‌ای منفی بین سطوح افشاشده هزینه‌های کنترل زیست محیطی و معیارهای عملکردی بازدهی اکولوژیکی – اقتصادی را نشان می‌دهند و برای دو معیار از بین سه معیار بازدهی اکولوژیکی – اقتصادی، یافته‌ها نشان می‌دهند که این رابطه منفی در دوران پروتکل کایوتو محسوس تر بوده است.

محدودیت‌ها/پیامدهای تحقیق: این نتایج توضیح تئوری مشروعیت را (برخلاف تئوری افشاگری اختیاری) در مورد رابطة بین سطوح هزینه‌های افشاشده کنترل زیست محیطی و بازدهی اکولوژیکی – اقتصادی مبتنی بر تولید کربن تأیید می‌کنند.

اصالت/ارزش تحقیق: این مطالعه اولین مطالعه‌ای است که نحوه بهره گیری شرکت‌ها را از انعطاف پذیری در طبقه بندی هزینه‌ها جهت ارتقای استراتژی افشاگری مورد بررسی قرار می‌دهد.