مقاله سال ۲۰۱۷

بیماران با عفونت ها و مریضی های قلبی عروقی در واقع نوعی اختلال و عدم فعالیت طبیعی را در سیستم خودمختار(غیرارادی) از خود نشان می دهند، از جمله ی این اختلال ها می توان فعال سازی سمپاتیک و خروج عصب واگال را نام برد که منجر به رویدادهای مرگ آور نیز خواهد شد. این بازبینی و مطالعه با هدف استقرار تعادل سمپاتوواگال sympathovagal به عنوان یک عنصر مهم و حیاتی برای در نظر گرفته شدن در فرایند مدیریت بیماران با مریضی های قلبی عروقی می باشد که در حال بهره مندی (استفاده کردن) از برنامه توانبخشی قلبی هستند. مطالعات متعددی نشان دادند که تمرینات ورزشی بدنی، به مانند تیمارها و درمان های غیر دارویی، نقش اساسی و مهمی را در افزایش تعادل سمپاتوواگال sympathovagal بازی کرده و می توانند سطوح نشانگرهای جریان سمپاتیک اندازه گیری شده به وسیله ی میکرونوروگرافی (یک روش نوروفیزیولوژیک به کارگیری شده توسط دانشمندان برای به تصویر کشیدن و ثبت کردن ترافیک عادی مربوط به ایمپالس های عصبی)، تنوع و تغییرپذیری نرخ ضربان قلب یا سطوح کاتکول آمین در پلاسما را نرمال سازی کند. این تغییرات به شکلی کاملا مثبت بر شناخت و پیش آگاهی از بیماری های قلبی عروقی تاثیرگذار خواهد بود. به صورت کلی، برنامه های توانبخشی قلبی شامل تمرینات هوازی مداوم و پیوسته و همچنین تمرینات با شدت متوسط خواهد بود. سایر شکل های مربوط به فعالیت های بدنی مانند تمرینات با شدت- زیاد و فواصل زمانی، تمرینات تنفسی، تمدد اعصاب (استراحت و آرام سازی) و تحریک الکتریکی جلدی (پوستی) می تواند باعث بهبود تعادل سمپاتوواگال شده و بایستی در قالب برنامه های توانبخشی قلبی نیز به کارگیری و اجرا شود. اخیرا، برنامه های تمرینی موجود در توانمندسازی (توانبخشی) قلبی به منظور بهینه سازی خروجی های مربوط به سلامتی افراد، شخصی سازی شده اند. امروزه برنامه های علمی ورزشی از شاخص عصب واگال- تونع پذیری ضربان قلب (HRV) به منظور مدیریت کردن فصل های تمرینی (برای یک هدف عملکردی) استفاده کرده و می توان آن را در برنامه های توانبخشی قلبی به منظور بهبود برازش قلبی عروقی و عملکرد سیستم عصبی غیرارادی نیز مورد بهره برداری و استفاده قرار داد.

۱ معرفی و مقدمه
با توجه مطالعات اخیر صورت گرفته اپیدمیولوژیکی، بیماری های قلبی عروقی (CVD) به عنوان مهمترین و معمول ترین دلیل مرگ و میر در بین اروپایی ها شناسایی شده است: بیش از ۴ میلیون انسان هر ساله در اروپا بر اثر بیماری های قلبی عروقی می میرند (بیش از ۴۵% از تمامی مرگ و میرهای روی داده در یک سال). اختلالات در سیستم عصبی خودکار و غیرارادی (ANS)، یک نقش کلیدی پاتوفیزیولوژیکی را در مراحل اولیه ی فشار خون بالای اساسی، انفارکتوس میوکارد، نارسایی مزمن قلبی، تولید انقباضات رگ های کرونری، افزایش مصرف اکسیژن توسط قلب ایفا کرده (دارا می باشد) و نهایتا منجر به رویداد مرگ و میر گردد. اهمیت بالینی و کاربردهای پیش آگاهی (اطلاع زودهنگام از بیماری) سیستم عصبی خودمختار اغراق آمیز به خوبی در بیماران دارای بیماری های قلبی عروقی CVD مستندسازی شده است، بیمارانی که در آن ها این سیستم به عنوان ماشه (آغازکننده) ی شناخته شده ی مرگ های ناگهانی و آریتمی قلبی دیده می شود.