مقاله سال ۲۰۱۶

مقدمه
اگرچه گیاهان اکسیژن را از طریق فتوسنتز تولید می کنند ، اما کمبود یک سیستم کارآمد برای انتقال اکسیژن به ارگان های غیر فتوسنتزی نشان می دهد که این ارگان ها ممکن است در صورت محدود شدن اکسیژن از خارج ، از اکسیژن محدود شوند. علاوه بر این ، غوطه ور شدن کامل گیاه به واسطه ی سیل ممکن است منجر به دسترسی پایین به اکسیژن در اندام های بالاتر از زمین شود ، به خصوص زمانی که آلودگی آب فتوسنتز را محدود می کند. زمانی که اکسیژن برای تنفس محدود شود ، گیاهان هیپوکسی را تجربه می کنند ، در حالی که فقدان کامل اکسیژن (آنوکسی) برای بقای گیاه بیش تر مضر است. هم هیپوکسی و هم آنوکسی (کمبود اکسیژن) موجب برنامه نویسی مجدد ساختار ژن با القای متابولیسم خمیری می شوند و گیاه را قادر به استفاده از گلیکولیز برای تولید ATP می سازند. تغییرات آب و هوا باعث دسترسی بیش از اندازه به آب می شوند و در برخی نواحی منجر به خشکسالی می شوند ، در حالی که جاری شدن سیل به علت بارندگی شدید سایر مناطق جغرافیایی را تحت تاثیر قرار می دهد. به غیر از این در برخی از موارد انواع جدید محصولات قادر به مقاومت در برابر تنش های غیر زنده می باشند ، و حاصلخیزی به شدت تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. تا یک دهه پیش اطلاعات کمی در رابطه با ژن هایی که تحمل در برابر غوطه ور شدن را افزایش می دادند وجود داشت ، و در طول سال های اخیر مکانیسم های ملکولی مربوط به سنجش اکسیژن و سیگنال دهی در گیاهان توسعه یافتند. در این بررسی ، یافته های اخیر در زمینه ی گیاهان غیرهوازی از اکوفیزیولوژی گیاهان که در تالاب ها رشد می کنند ، مورد توجه قرار دارند.