مقاله سال ۲۰۱۷

حملات تشنجی غایب، ناشی از تخلیه الکتریکی موج ۵-۵/۲ هرتز در سیگنال الکتروانسفالوگرافی هستند. به ندرت بیماران، والدین یا پزشکان از طول مدت یا شروع تشنج آگاهی دارند. در این مطالعه، شش بیمار با دستگاه الکتروانسفالوگرافی قابل‌حمل، بیش از چهار بار به مدت ۲۴ ساعت تحت نظارت قرار گرفتند تا بررسی شود که چگونه بیماران سرپایی را می‌توان‌ کنترل کرده و یک الگوریتم تشخیص خودکار تشنج، چقدر می‌تواند صرع غیابی را تشخیص دهد. بر اساس مدل‌سازی مشخصات بیمار، حساسیت ۴/۹۸٪ را به دست آورده و تنها ۲۳/۰ تشخیص غلط در ساعت داشتیم. این نتایج، نشان‌دهنده عملکرد بالینی رضایت‌بخش، با ارزش پیش‌بینی‌کننده مثبت ۱/۸۷٪ است. ثبت‌کننده‌های الکتروانسفالوگرافی قابل‌حمل که وقوع حمله تشنجی در بیماران مبتلا به صرع را آشکار می‌کنند، ابزاری امیدوارکننده برای بیماران و پزشکانی است که با صرع غیابی سروکار دارند. با وجود ابعاد کوچک دستگاه الکتروانسفالوگرام، بعضی از کودکان همچنان از ماهیت مزاحم این دستگاه شکایت دارند. هدف ما ایجاد دستگاه‌های مؤثر و بسیار کارآمد مانند دستگاه‌هایی که در کانال گوش یا زیر پوست پنهان می‌شوند، است.

۱) مقدمه
معضل درمانی بیماران مبتلا به صرع این است که پزشک حاضر و بیمار تعداد تشنج ها را نمی‌دانند. پزشک با بیمار معمولی مواجه است که تشنج در جای دیگری اتفاق افتاده و بیمار ممکن است از بعضی قسمت‌های حمله ناآگاه باشد. دستگاه‌هایی که تشنج را در شرایط معمول زندگی روزمره ثبت می‌کنند، ممکن است این مشکل را کاهش دهند. استفاده از الکتروانسفالوگرام قابل‌حمل، حدود ۵۰ سال پیش آغاز شد. در ابتدا سیستم ثبت‌کننده بزرگ و سنگین، کیفیت داده ضعیف و زمان قابل توجهی برای ثبت سیگنال مورد نیاز بود. اما به تدریج از آن زمان به بعد کیفیت داده بهبود یافته و تعداد کانال‌ها افزایش یافته است. در حال حاضر سیستم‌های ثبت‌کننده قابل‌حمل متعددی تا ۳۶ کانال با نرخ نمونه‌برداری تا ۴۰۰ هرتز در دسترس هستند. در حال حاضر بر روی روش‌های ساده مانند یک گوشی کوچک کار می‌کنیم که با تلفن‌همراه هوشمند ارتباط برقرار می‌کند و به راحتی توسط بیمار در چند ثانیه نصب می‌شود.