مقاله انگلیسی رایگان در مورد زخم پای دیابتی میزان مرگ و میر را در بین سربازان بازنشسته( الزویر )

مقاله سال ۲۰۱۶

هدف: زخم پای دیابتی با افزایش خطر مرگ همراه می باشد.ما ارزیابی کردیم که چگونه شدت زخم میزان مرگ و میر را پیشگویی می کند.

روش: سربازان بازنشسته مبتلا به دیابت نوع دو که دچار زخم پای دیابتی بودند در یک مطالعه ملی گذشته نگر از ژانویه ۲۰۰۶ تا سپتامبر ۲۰۱۰ تا زمان مرگ یا پایان دوره مطالعه در ژانویه ۲۰۱۲ مورد پیگیری قرار گرفتند. زخم ها در معرفی به صورت زخم های مرحله اولیه، استئومیلیت(عفونت استخوان)، گانگرن توصیف شدند. رگرسیون خطر نسبیتی کاکس،پیشگویی کننده های مستقل مرگ، کنترل بیماری های همراه، مقادیر آزمایشگاهی و استفاده از امکانات بهداشتی درمانی را تعیین کرد.

نتایج: ۶۶۳۲۳ سرباز بازنشسته در این مطالعه کوهورت وارد شدند و برای میانگین مدت ۲۷٫۷ ماه مورد پیگیری قرار گرفتند: میزان زنده ماندن۱، ۲، و ۵ سال به ترتیب ۸۰٫۸۰%، ۶۹٫۰۱، و ۲۸٫۶۸% بود. گانگرن در مقایسه با زخم مرحله اولیه، با افزایش خطر مرگ و میر همراه بود (HR1.70,95%CI1.57–۱٫۸۳,p b 0.001). بزرگی این اثر از بیماری عروقی، بیماری شریان کرونری، بیماری شریان محیطی یا سکته مغزی بیشتر بود.

نتیجه گیری: شدت زخم پای دیابتی اولیه نسبت به بیماری عروق کرونری، بیماری شریان محیطی یا سکته مغزی، یک عامل پیشگویی کننده مهم تری برای مرگ و میر می باشد. بیماری عروقی شناخته نشده یا عفونت خون شناخته نشده یا ناچیزشمرده شده باید به عنوان توضیحات علتی ممکن مورد کاوش قرار گیرد.

۴٫۱ نتیجه گیری:
شدت زخم می تواند به عنوان یک عامل پیشگویی کننده مرگ متعاقب زخم های پای دیابتی مورد استفاده قرار گیرد. کسانی که دچار گانگرن هستند به طور خاص در معرض خطر بیشتر مرگ و میر هستند. ممکن است این ناشی از عوارض فوری سپسیس مانند بیماری های عروقی تشخیص داده نشده و کم اهمیت تلقی شده باشد. مطالعات بعدی باید راههای کاهش این خطر را به ویژه با تمرکز بر نقش بلقوه محافظتی استاتین ها در این جمعیت کشف کنند.