مقاله سال ۲۰۱۷

ما به طور گذشته نگر کلیه موارد ثبت شده الکترونیکی مننژیت باکتریایی در نوزادان تازه متولد شده و نوزادان بزرگتر را در موسسه خودمان از سال ۲۰۰۴ تا سال ۲۰۱۴ مورد مرور قرار دادیم.

پنجاه و شش مورد شناخته شدند. ارگانیسم های بسیار شایع مسبب گروه استرپتوکوک B و بعد اشرشیاکلی و سپس لیستریا مونوسیتوژن ها ، می باشد. چهل و چهار نفر از ۵۶ بیمار در این مطالعه، شمارش سلول خونی سفید(WBC) غیر طبیعی داشتند.شایعترین ناهنجاری در شمارش گلبول های سفید، لوکوپنی و بالارفتن نسبت نوتروفیل نابالغ به کل (I:T) بود. شش بیمار در مجموعه موارد، پلئو سیتوز مایع مغزی نخاعی(CSF) نداشتند. به طور کلی تنها ۳ نفر از ۵۶ بیمار، شمارش WBC طبیعی ، CSFو شمارش WBC در CSFو تست تجزیه ادرار داشتند. تنها یک بیمار از ۵۶ بیمار دارای نتایج آزمایشگاهی طبیعی بود و ظاهرش خوب به نظر می رسید. مطالعه ما نشان داد که ممکن است مننژیت باکتریایی بدون پلئو سیتوز مایع مغزی نخاعی(CSF) رخ دهد اما این بیماری با نتایج طبیعی آزمایشگاهی و ظاهر خوب، خیلی کم رخ می دهد.

مقدمه:
تخمین زده می شود که شیوع مننژیت باکتریایی در نوزادان (۰ تا ۲۸ روزه) و نوزادان کم سن (۲۹ تا ۹۰ روزه) ۰٫۲۵ در هر ۱۰۰۰نفر باشد و به عنوان بیماری با مرگ و میر و بیماری زایی عمده و معنی دار شناخته شده می باشد. این عفونت یکی از عفونت های باکتریایی جدی (SBI) در نوزادان تازه به دنیا آمده و نوزادان کمتر از ۹۰ روز می باشد .به خاطر خطر SBI ، دستورالعمل های رایج عملی اطفال توصیه می کنند که نوزادان تب دار که آزمایشات نمونه خون، ادرار و مایع مغزی نخاعی (CSF) دارند ، با آمپی سیلین داخل وریدی(CSF) و نسل سوم سفالسپورین ها یا آمینوگلیگوزید ها و بستری شدن در بیمارستان، درمان گردند. چندین موسسه آکادمیک ،برای نوزادان کم سنی که ظاهری خوب دارند و برخی از معیارهای کم خطر آزمایشگاهی را دارند، ایمنی استفاده از دستورالعمل های کمتر حفاظتی را مورد جستجو قرار داده اند.