مقاله سال ۲۰۱۷

انتظار می رود که ارتباطات دستگاه به دستگاه (D2D), یک ویژگی کلیدی پشتیبانی شده توسط شبکه های نسل پنجم , بخصوص باتوجه به گسترش کامپیوتری نسل پرسرعت تر شبکه موبایل (MEC ), که نقش مهمی در کاهش فشار شبکه با تغییر کارکردهای کامپیوتری از اینترنت به نسل پرسرعت تر شبکه موبایل دارد, باشد. جدا از اینکه قسمتی از MECبوده است , D2D می تواند پوشش سلولی را گسترش دهد و به کاربران امکان ارتباط مستقیم هنگامی که زیرساخت های مخابراتی (ارتباطی دور) بسیار متراکم است یا وجود ندارد, می دهد. این انحراف چشمگیر از پارادایم سلولی معمولی, نیاز به پروتکل های مسیریابی شبکه غیر متمرکز را تحمیل می کند. علاوه بر این، قابلیت های پیشرفته ی دستگاه های تلفن همراه و شبکه های D2D به احتمال زیاد موجب گسترش انواع بدافزارهای جدید و همه گیر می شود. اگر چه مطالعات و تحقیقات, از نظر پروتکل های مسیریابی D2D بسیار غنی بوده ,که موجب افزایش کیفیت سرویس و مصرف انرژی می شود، تنها پشتیبانی امنیتی اساسی، به عنوان مثال، در قالب رمزگذاری را ارائه می کنند. با این وجود, تصمیم مسیریابی می تواند در تشخیص مشترک بدافزارهای تلفن همراه با بهره گیری از انواع مختلف نرم افزار ضد تروجان نصب شده روی دستگاه های تلفن همراه کمک کند. با بهره گیری از ماهیت همیاری ارتباطات D2D، دستگاه می تواند به مشارکت یک دیگر برای تشخیص نرم افزارهای مخرب تکیه کند. تاثیر کار ما روی هدایت شبکه های D2D بدافزارهای رایگان بوده است. برای دسترسی به این موضوع, ما یک پروتکل مسیریابی جدید برای ارتباطات D2D طراحی و راه اندازی کردیم, که تصمیمات مسیریابی برای صراحت بهبود تشخیص بدافزارها را بهینه سازی کردیم. این پروتکل ها مسیرهای شبکه بهینه را از نظر کاهش بدافزار و انرژی صرف شده برای تشخیص نرم افزارهای مخرب، بر اساس یک مدل نظری شناسایی می کنند. قابلیت های متنوع دستگاه های شبکه در حال اجرا در انواع مختلف نرم افزار ضد تروجان و پتانسیل آنها بمنظور بررسی پیام های تقویت شده بسمت یک دستگاه مقصد مورد نظر با استفاده از ابزارهای نظری بازی نفوذ کرده است. تجزیه و تحلیل بهینگی در دو بازی های امنیتی نش و استکلبرگ انجام شده است, که شامل دو حاصل جمع متغیر صفر و غیرصفر و استراتژی های تعادلی است. با انجام شبیه سازی های شبکه، نتایج نظری به دست آمده, تصادفا سناریوهای شبکه ی تولیده شده را نشان می دهد, همچنین نشان می دهد که چگونه پروتکل ما ، از نظر بازده مورد انتظار, پروتکل های مسیریابی معمولی فراتری هستند ، که متشکل از: آسیب امنیتی وارد شده توسط نرم افزارهای مخرب و هزینه تشخیص نرم افزارهای مخرب هستند.