با بررسی تاثیرگذاری سه نوع مالکیت دولتی بر تصمیم گیری های مربوط به پرداخت سود سهام شرکت ها برای اولین بار، این مطالعه بر روی تفاوت های موجود در رفتار پرداخت سود سهام در میان صاحبان یا مالکان دولتی نهایی مختلف متمرکز می باشد. مشخص گردیده است که تشکیلات دولتی تحت نظارت سازمان های دولتی با سطح پایین تر، و هم چنین آن هایی که به دولت های محلی وابسته هستند، نسبت به شرکت هایی که توسط مالکان نهایی خصوصی کنترل می شوند، به احتمال زیاد اقدام به پرداخت سود سهام بیشتری می نمایند. تشکیلات مرکزی به عنوان مالکان نهایی به احتمال زیاد به پرداخت سود سهام بیشتر نسبت به شرکت هایی گه توسط مالکان نهایی خصوصی کنترل می شوند، راغب نیستند. الگوهای مشابهی در مورد تاثیرگذاری حقوق نقدی و حق رای مالکان نهایی بر تصمیم گیری های مربوط به پرداخت سود سهام مشخص شده اند. تا حد معینی، تشکیلات مرکزی رفتار مشابه تری با شرکت های خصوصی نسبت به انواع دیگری از شرکت های تحت کنترل دولت دارند. هیچ گونه مصادره یا سلب مالکیتی در کلیه انواع شرکت های تحت کنترل دولت به عنوان سهامداران کنترل کننده نهایی از طریق هرم های شرکتی شناسایی شده اند، اگر چه شواهد ضعیفی برای شرکت های متعلق به سرمایه گذاران خصوصی مشخص شده اند. هم چنین این نکته نیز استنباط می شود که پرداخت سود سهام دیگر شرط لازم برای گرفتن مجوز صدور سهام محسوب نمی گردد.