مقاله سال ۲۰۱۶

به دلیل تغییر تقاضای مشتری و توسعه ی فناوری های جدید، شرکت های تولیدی باید تغییرات مهندسی را در سیستم های تولیدی پیاده سازی نمایند. برنامه ریزی و کنترل تغییرات مهندسی به دلیل هزینه های موجود و زمان، وظیفه ی کلیدی برای شرکت ها است. برای بهبود ساختار تغییرات مهندسی در سیستم های تولید، روش های برنامه ریزی تولید و کنترل مورد ارزیابی قرار می گیرند که می توانند از برنامه ریزی و کنترل تغییرات مهندسی حمایت و پشتیبانی نمایند.

هدف این مقاله، معرفی روش های موجود برای برنامه ریزی تولید و کنترل در برنامه ریزی و کنترل تغییرات مهندسی در سیستم های تولید است. در گام اول، وظایف برنامه ریزی تولید و کنترل و وظایف پیاده سازی تغییرات مهندسی فهرست می شوند. اداره و مدیریت چندین مورد از تغییرات مهندسی به صورت متناظر، اهمیت ویژه ای دارد. وظایف مورد نیاز برای انتخاب، برنامه ریزی و کنترل تغییرات مهندسی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند. در گام دوم، شباهت این وظایف با وظایف برنامه ریزی تولید و کنترل مورد مقایسه قرار می گیرد. علاوه براین، روش هایی جهت حمایت از این وظایف در نظر گرفته می شوند. در گام سوم، روش ها جهت شناسایی نیازمندی ها و قابلیت کاربرد در پیاده سازی تغییرات مهندسی مورد بررسی قرار می گیرند.

با حمایت از تغییرات مهندسی در سیستم های تولید از طریق روش های برنامه ریزی تولید و کنترل، روش های موجود می توانند تغییرات مهندسی را افزایش دهند. دانش در مورد روابط موجود در سیستم های تولیدمی تواند از برنامه ریزی تولید و کنترل منتقل شده و پیاده سازی تغییرات مهندسی را بهینه سازی نماید.

۱٫مقدمه:
شرکت های تولیدی باید به طور مستمر محصولات خود را توسعه دهند و به دلیل تغییر تقاضای مشتری و توسعه ی فناوری های جدید باید برنامه و مقدار تولید خود را سازگار کنند. تعدادی از تغییرات مهندسی باید جهت سازگاری کارخانجات موجود با این پیشرفت ها انجام شود. تغییرات مهندسی در تولید توسط روبینگ به این صورت تعریف می شوند: پیکربندی مجدد منابع، جایگزینی یا حذف تجهیزات یا تغییرات در تعامل منابع. هماهنگی تغییرات مهندسی در تولید به دلیل وجود هزینه های زیاد و زمان، عامل مهمی برای برنامه ریزی کارامد و پیاده سازی است. مدت زمانی که برای پیاده سازی یک تغییر در دسترس است، به دلیل افزایش تعداد تغییرات مهندسی، کاهش می یابد. این امر منجر به از دست رفتن زمان برای تجزیه و تحلیل و برنامه ریزی شده و کیفیت برنامه ریزی را کاهش می دهد. این امر به نوبه ی خود منجر به اختلاف در تغییرات مهندسی شده و موجب ایجاد هزینه های زیاد می شود زیرا فرایندهای برنامه ریزی باید تکرار شوند. بخش ضروری و لازم هزینه ها و زمان موجود شامل تعطیلی و توقف ناخواسته و برنامه ریزی نشده در تولید است که به دلیل اختلاف و انحراف در تغییرات مهندسی به وجود می ایند. این امر منجر به بهره وری اندک و نامناسب و افزایش نیاز به تغییرات مهندسی می شود(تصویر۱). بنابراین، تغییرات مهندسی را باید تاحدامکان با حداقل منابع مالی پیاده سازی نمود.