گسیختگی پیش رونده سازه ها به عنوان یک پدیده کمیاب که به ندرت رخ می دهد ، شناخته می شود. با این حال ، پیامدهای وقوع گسیختگی پیش رونده به دلیل وقوع جراحات و از دست رفتن جان انسان ها ، می تواند فاجعه بار باشد. علاوه براین در برخی از قسمت های جهان از جمله آمریکا ، اروپا ، آسیا و اخیرا امارات متحده عربی ، تمایل به ساختن سازه های بلنده تر و از نظر سازه ای پیچیده تر با جهت های بارگذاری پر حادثه به چشم می خورد. از این رو ، طراحی سازه ای که پتانسیل وقوع گسیختگی پیش رونده را در نظر می گیرد ، حائز اهمیت زیادی می باشد. این مقاله به بحث و بررسی در مورد فرآیند برآورد ضریب افزایش بار (LIF) مورد نیاز جهت طرح مقاومت گسیختگی پیش رونده سازه های فولادی که اثرات شکل پذیری مولفه ای پاسخ سازه را با شروع گسیختگی در نظر می گیرد ، می پردازد. از LIF ها جهت در نظر گرفتن اثرات دینامیکی حذف دیوار / ستون هنگامی که طراح تحلیل استاتیکی خطی یا غیر خطی را جهت ارزیابی پتانسیل گسیختگی پیش رونده در نظر می گیرد ، استفاده می شود. این روش به بررسی تفاوت در پاسخ تغییرشکل های کنترل شده در مقایسه با کمیت های پاسخ نیروی کنترل شده و المان های سازه ای می پردازد. تمرکز و تاکید این مقاله در مورد روش مسیر جایگزین (متناوب) (AP) می باشد که به وفور جهت طراحی مقاومت گسیختگی پیش رونده سازه ها که در زمره دسته II قرار می گیرند ، مورد استفاده قرار می گیرد.