مقاله سال ۲۰۱۶

سنجش طیف مشارکتی در شبکه های سنسور شناختی ، برای توسعه عملکرد سنسور بسیار موثر است. سنسورها در این شبکه ها، با منابع انرژی محدود درنظر گرفته می شوند. ما یک سنجش طیف مشارکتی انرژی کارامد ارائه می کنیم که تمام سنسورهایش در سنجش طیف شرکت نمی کنند و برخی از گره ها داده های خود را به یک مرکز همجوشی (فیوژن) ارسال می کنند تا توان عملیاتی شبکه را بهبود بخشند. گره هایی که طیف را می سنجند و نیز گره هایی که تنها در ارسال داده مشارکت دارند را تعین می کنیم. محدودیت های مسئله ما، احتمال کلی ردیابی، احتمال کلی هشدار اشتباه و حداقل توان عملیاتی موردنیاز می باشد. بر اساس تکنیک های بهینه سازی استاندارد، شرایط بهینه بدست می آید و یک معادله به شکل بسته بیان می شود تا اولویت گره ها برای سنجش طیف و ارسال داده را تعیین کند. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که الگوریتم های ما منجر به مصرف انرژی کمتر و بهبود توان عملیاتی در شرایط مختلف می شود.